Amateurs in Zuid Amerika en Afrika zijn er op 4 en 5 oktober in geslaagd om een verbinding over de atlantische oceaan te maken op 2m. De houders van dit nieuwe record zijn Marcos da Silva, PY1MHZ, in Rio de Janeiro (GG87jc), die het 2 meter WSJT signaal van Pieter Jacobs, V51PJ, in Rosh Pinah, Namibia (JG82IE) ontving via troposferische ducting. De afstand tussen de twee stations is 5987 kilometer.
De verbinding telt niet voor een van de Irish Radio Transmitters Society (IRTS) Brendan Awards, welke vereisen dat een van de atlantische eindpunten in Europa ligt.
De verbinding vond plaats op 144.250MHz, waarbij PY1MHZ een signaal-ruisverhouding (SNR) van –36 dB registreerde, en V51PJ een SNR van –37 dB. De verbinding duurde van 2038 UTC op 4 oktober tot 0028 op 5 oktober.
PY1MHZ draaide 400 W in een 2 × 12 elements horizontale array, met gebruikmaking van een 16 dB voorversterker bij ontvangst. V51PJ gebruikte 1 kW in een 2 × 13 elements array.
“Kijk eens naar die SNRs van –37 en –36 dB!” zei Ward Silver, N0AX enthousiast. “Dat is een signaal dat 4000 keer zwakker is dan de ruis, en er waren niet eens idioot grote schotels of arrays voor nodig.” Hij zei verder dat de continue verbeteringen van de digitale signaalmodes zoals gedemonstreerd door de WSJT set protocollen “een echte innovatie door amateurs” laat zien.
Silver wees erop dat het pad Brazilë-Namibië 50 procent langer is dan het zuid-Californië-Hawaii pad. Hij speculeerde dat er zelfs langere transpacifische paden bestaan, waarvoor nog geen amateurstations beschikbaar zijn.
Hans Blondeel Timmerman, PB2T, gaf als commentaar: “alleen met dank aan de vasthoudendheid en vastbeslotenheid van deze OMs was deze historische prestatie mogelijk.” Hij sprak zijn waardering uit voor WSJT ontwikkelaar Joe Taylor, K1JT, voor zijn aanhoudende bijdragen aan state-of-the-art digitale software voor amateurtoepassingen.