Opereren vanuit het Manihiki-atol op de Noordelijke Cookeilanden was de gezamenlijke droom van vijf radioamateurs van de Western Washington DX Club. Ze activeerden niet alleen de 68e meest gezochte DXCC-entiteit; ze droomden van pile-ups.
De pile-ups die ze kregen, waren de ongewenste pile-ups van storingen die begonnen kort nadat ze op 9 oktober de roepnaam E51MWA in de lucht hadden gebracht. Na twaalf uur kreeg hun zonne-energiecentrale te maken met een spanningsverlies en konden ze hun noodgenerator niet starten. Het team ging enkele uren lang QRT. Terug in de lucht in de daaropvolgende dagen kregen ze te maken met een storing in een stekkerdoos, raakten ze één radio kwijt en werkten de hoogvermogen banddoorlaatfilters voor 17 en 12 meter niet meer. De genadeslag voor hun droom kwam op 14 oktober met een lokale stroomstoring. Het team kreeg hun noodgenerator aan de praat, maar vervolgens vatte zowel de generator als het gebouw van de energiecentrale vlam en werden verwoest.
Het was tijd om naar huis te gaan naar de staat Washington voor Rob N7QT, Brian N9ADG, James KC7EFP, Robin WA7CPA en Jack N7JP. De zesde operator, Violetta KN2P, een 21-jarige deelneemster, zou ook vertrekken. Zij was onderweg naar de door jongeren geleide PJ2T-operatie op Curaçao voor de CQWW SSB-contest. Het plan van het team was om tot 20 oktober in de lucht te zijn op Manihiki. In plaats daarvan plaatsten ze op 14 oktober een bericht op hun website. “Zonder energieopties heeft het team geen andere keuze dan QRT te gaan.” Zes dagen eerder dan gepland was het voorbij. Terwijl ze hun spullen inpakten, voegden ze nog één ding toe aan hun bagage: grote plannen waar ze in een bericht op hun website naar verwezen. Ze schreven: “Terwijl het team de apparatuur inpakt voor retourzending naar de VS, denken we al na over de volgende DX-peditie.”