GPS aan, hersens uit
In toenemende mate besteden overheden aandacht aan het welzijn van automobilisten. Bellen achter het stuur verboden, en recent was in het nieuws dat verzekeringsmaatschappijen zelfs overwegen korting te geven als bestuurders gebruik maken van satellietnavigatie, omdat deze automobilisten dan "veiliger zouden rijden". Maar dan moet je wel blijven nadenken…
Een van de meest voorkomende excuses om een overdaad aan techniek uit de opleidingen te halen, is de angst dat mensen er teveel op gaan vertrouwen, en of hopeloos verloren zijn als het een keer niet werkt, of niet in staat zijn te herkennen wanneer techniek verkeerde resultaten geeft. Dat klinkt nogal onzinnig: als een rekenmachine de geest geeft is het meestal niet moeilijk een andere te pakken te krijgen. Maar het lijkt erop dat sommige van die twijfels aan de vermogens van mensen om de resultaten van de techniek zelf te beoordelen, toch wel terecht zijn. Bijvoorbeeld in het geval van een Engelse ambulance die door het navigatiesysteem 300km uit de richting werd gestuurd zonder dat de bestuurder het in de gaten had, daar waar hij maar 20km af had moeten leggen.
Niet dat ze op een kale weg zonder bewegwijzering reden, nee, ze reden half Engeland door van Londen naar Manchester waar ze zich pas begonnen af te vragen waarom de tocht zo lang duurde… De ambulanceunit heeft toegezegd de GPS unit te gaan repareren. Maar wie gaat die ambulancebroeders eens nakijken?
Er zijn talloze gevallen bekend van mensen die blindelings het navigatiesysteem volgden, zelfs karresporen op naar het einde van een klif, waar ze dan door de lokale bevolking met trekkers weer vlotgetrokken moeten worden. En dan boos worden dat ze een paar kilometer terug moeten rijden.
Ook wanneer aangegeven staat dat een weg afgesloten is vanwege diep water, storten mensen zich op instructie van hun navigatiesysteem in diep water, ondanks dat er waarschuwingsborden staan en dat de zondvloed voor je radiator toch overduidelijk op een potentieel probleem lijkt.
Dat heeft inmiddels zulke ernstige vormen aangenomen, dat in Engeland de eerste waarschuwingsborden in het straatbeeld zijn verschenen waarin wordt aangeraden op NIET de instructie van het navigatiesysteem te volgen.
Maar ook de nieuwste tranceivers zijn voorzien van processoren die kunnen falen. Vertrouwen we blindelings op wat de computer of het display zegt, of controleren we zelf nog wel eens het uitgangsvermogen, staande golf verhouding of de frequentie van onze set? De computer heeft niet altijd gelijk…