Even een nieuw staaltje komkommertijd-doemdenken: Met het afnemen van de zonneactiviteit denken wetenschappers dat de aarde weer afstevent op een nieuwe ijstijd. De conclusie die men trekt uit het bestuderen van het afnemende aantal zonnevlekken is dat we mogelijk een compleet vlekkenloze zonnecyclus tegemoet gaan.
En dat kon wel eens resulteren in tientallen jaren van lage(re) temperaturen.
In 1645 begon een soortgelijk tijdperk zonder vlekken, de zogenaamde Maunder Minimum periode. Dit viel samen met de "kleine ijstijd" en duurde ongeveer 70 jaar. In die periode ondervonden Noord-Amerika en Europa lagere temperaturen dan gemiddeld. Maar tot op de dag van vandaag is de theorie dat lagere zonneactiviteit resulteert in lagere temperaturen nog steeds controversioneel omdat wetenschappers niet genoeg bewijs hebben om een verband daartussen te bewijzen (terwijl ik dan denk: kijk naar de verreden elfstedentochten en vergelijk die met de zonnevlekactiviteit -red).
Een onderzoekster van de Lomonosov Moscow State University, Helen Popova, voorspelt dat dii minimum zal leiden tot een significante afkoeling die te vergelijken is met de periode tijdens het Maunder Minimum, als de bestaande theorieën over de invloed van zonneactiviteit op het klimaat tenminste kloppen. De Russische wetenschapster ontwikkelde kort geleden een uniek fysisch-mathematisch model voor de ontwikkeling van de magnetische activiteit van de zon. Ze gebruikte het model voor het analyseren en presenteren van een fysische interpretatie van de patronen zoals die optreden in de zonneactiviteit.
Volgens Popova ligt het in de lijn der verwachting dat het volgende minimum tenminste drie cycli gaat duren, ofwel rond de 30 jaar. Die tijd is niet genoeg om de temperatuur net zover te laten zakken als tijdens het Maunder Minimum. Maar hoeveel dan wel, dat moeten de wetenschappers nog steeds uitzoeken. Popova zegt dat haar onderzoeksteam contacten onderhoudt met klimatologen in verschillende landen om in deze richting verder onderzoek te doen.
Wetenschappers definiëren een zonnecyclus als een periodieke verandering in de verschijning en activiteiten van de zon, gedurende een periode van ongeveer 11 jaar en dat omvat ook veranderingen in het aantal zonnevlekken. Onze huidige zonnecyclus begon in januari 2008 en tot begin 2010 vertoonde de zon maar minimale activiteit. En nu is de zon op weg om het laagste aantal zonnevlekken vast te laten leggen sinds men met de registratie ervan begon in 1750. De laatste grote piek in zonneactiviteit vond plaats in het jaar 1956 en kort daarna begon de lange-termijn aftakeling van de activiteiten van de zon.
Echter, volgens Collado-Vega is het niet zeker dat de zon toch niet meer activiteit gaat vertonen in de komende jaren, gebaseerd op het huidige aantal zonnevlekken. De wetenschapper voegde daar aan toe dat als gevolg van de herconfiguratie van het magnetisch veld van de zon, er een ontwikkeling is van "coronal holes" (gaten in de zon). Die kunnen sterke geomagnetische stormen veroorzaken op aarde en tevens veranderingen aan de binnenste magnetosfeer en de stralingsopbouw.
Laat alle wetenschappelijke mumbo-jumbo weg en er staat: Het kan vriezen en het kan dooien, en wij weten het ook niet. Dus kijken we maar gewoon naar buiten naar wat voor weer het wordt, nietwaar.