Een nieuw 10-GHz aarde-maan-aarde (EME ofwel moon bounce) wereldrecord is een feit. Op 9 september maakten Rex Moncur, VK7MO, en Jim Malone, WA3LBI, een QSO over een afstand van 18.949,4 kilometer in mode QRA64D. Dat verbetert het oude wereldrecord van 18.337 kilometer dat in in handen was DL7FJ en ZL1GSG, die CW gebruikten, met 600 kilometer.
Volgens de twee stations was de sleutel tot het succes het vinden van locaties met een opstralingshoek van bijna 0°, wat in de praktijk neerkomt op opstralen over water. VK7MO werkte vanuit OF76NK00MB in Meelup, West-Australië; WA3LBI werkte vanuit FM28LO01VE in Delaware. Beide stations werkten portable. Geheel toevallig betekent “Meelup” in de taal van de aboriginals “Plaats van de Opkomende Maan.”
VK7MO had een vermogen van 50 W in een schotel van 1,13m doorsnede met lineaire polarisatie. WA3LBI had een vermogen van 125 W in een schotel van 2,4 meter, een RKI feed van Bert Moderman, circulaire polarisatie, gemonteerd op een aanhanger. Het verlies als gevolg van de overgang van lineaire naar circulaire polarisatie was iets minder dan de verwachte 3 dB, als gevolg van polarisatieverlies op het oppervlak van de maan (waarschijnlijk ongeveer 2 dB).
De tijd was zo gekozen dat het window naar de maan maximaal was met een lage spreading van 34 Hz en een lunar degradation van slechts 0,8 dB.
WA3LBI werd eerst gedecodeerd op –23 dB om 1317 UTC waar grondruis nog een probleem zou kunnen zijn, omdat de maan toen op 0° stond en slechts gedeeltelijk zichtbaar was. Zijn signaal piekte later op –19 dB, toen de elevatie bij VK7MO 2° was. Naast de verplichte onderwerpen voor het bevestigen van een verbinding werden ook wat felicitaties over het record uitgewisseld.
Na afloop werkte VK7MO met Al Ward, W5LUA, met sterke signalen tot aan –14 dB, gevolgd door een tweede verbinding met WA3LBI, wiens signaal piekte op –17 dB en om 1353 terugviel tot –23 dB toen WA3LBI de maan kwijtraakte.
Schotel van WA3LBI op de aanhanger
Schotel van VK7MO