Veranderingen in de dichtheid en structuur van de ionosfeer beïnvloedt het transmissiepad bij hoge frequenties en kan zelfs HF radiosignalen volleding blokkeren.
De ionosfeer is afhankelijk van de straling van de zon – hoe meer straling, hoe beter doorgaans de propagatie. De zonnecyclus bestaat uit een periode van 11 jaar waarin de activiteit en het oppervlak van de zon veranderen.
We zitten nog steeds in zonnecyclus 24 omdat het de 24e is sinds 1755 toen het uitgebreid meten van de zonneactiviteit begon. De huidige cyclus begon in december 2008. Hij bereikte zijn maximum in april 2014 toen het gemiddelde zinnevlekgetal slechts de 116.4 aantike, het laagste in meer dan een eeuw. Wetenschappers kunnen het bizarre gedrag van de zon niet verklaren, waarbij de menigen verschillen tussen een tijdelijk verschijnsel of een zich voortzettende trend.
In 2017 zijn er meer dan 100 dagen zonder zonnevlekken geweest. De aankomende Cyclus 25 wordt in 2020 verwacht met het maximum ergens rond 2024-25, maar de verwachtingen zijn dat het weer een zwakke cyclus gaat worden. De tijd dat je op de achterkant van een bezemsteel Italië werkte op 10m is dus wel een beetje voorbij.
Betekent dat dat we nu geen DX meer kunnen werken? Natuurlijk niet. Alleen worden de momenten waarop dat mogelijk is wat zeldzamer, en duren ook niet meer zo lang. Het is dus zaak wat beter op de propagatie te letten (digisondes b.v.) en er gebruik van te maken als de condities zich voordoen, want dat het geen dagen of weken meer gaat duren zoals in de piektijden, moge duidelijk zijn. Maar het kan nog steeds.