De IARU blijft van mening dat de kans op wijdverbreide en aanhoudende interferentie van radioamateuractiviteiten met RNSS-ontvangers (bijv. Galileo) in de 23cm-band minimaal is.
De voorbereidende studies van WRC-23 die zijn uitgevoerd in de ITU-R-studiegroepen hebben alleen rekening gehouden met statische één-op-één-schattingen met behulp van een minimale koppelingsverliesbenadering. Deze studies houden geen rekening met het effect van een amateurzender op een populatie van RNSS-ontvangers die rond een amateur zendstation zijn opgesteld.
Daarom hebben IARU-vrijwilligers een studie in “Monte Carlo”-stijl uitgevoerd waarbij scenario’s werden gesimuleerd waarbij werd uitgegaan van een vaste en mobiele populatie van RNSS-ontvangers die rond een amateurstation zijn opgesteld. Er is uitgegaan van een 100W amateur ‘home station’ en een 25W eirp ‘repeater station’.
De simulatieresultaten suggereren dat hooguit slechts ongeveer 1% van een populatie van vaste en mobiele RNSS-ontvangers die zich willekeurig rond de locatie van een uitzendend amateurstation bevinden, een kleine kans zou hebben om een signaalniveau te ontvangen boven de RNSS-beveiligingsdrempel die is vastgesteld in de relevante ITU-R. aanbevelingen. In de meeste scenario’s is het percentage RNSS-ontvangers dat wordt beïnvloed door interferentie boven de drempel binnen het “simulatiegebied” veel minder dan 1%. Zelfs in de dichtste gebieden van amateurzenderactiviteit en met het laagste interferentiemodel blijven de percentages onder de 5%.
De studie ging ervan uit dat een amateurzender gedurende de hele “Monte Carlo”-proefperiode uitzendt. Data die door de IARU zijn verzameld, tonen echter aan dat zelfs in de drukste amateurgemeenschappen de hoeveelheid tijd waarin deze sporadische uitzendingen het meest waarschijnlijk voorkomen, minder dan 2% van de tijd bedraagt over een periode van een jaar.
Daarom handhaaft de IARU haar standpunt dat de kans op wijdverbreide en aanhoudende interferentie tussen amateurradio-uitzendingen en RNSS-ontvangers minimaal is.