Verenigingsleven onder druk
Het verenigingsleven heeft het zwaar. Daarmee bedoel ik niet specifiek onze radioclub, maar in het algemeen. Om te beginnen is er door de individualisering, een maatschappelijk verschijnsel dat mijns inziens niet in de laatste plaats veroorzaakt wordt door de moderne communicatiemiddelen, minder belangstelling voor verenigingen. Maar daarnaast speelt ook commercialisering een grote rol.
De straat en het buurthuis waren vroeger de plaatsen waar je elkaar ontmoette en de laatste nieuwtjes uitwisselde. De eerste notabelen verfoeiden de komst van de telefoon, omdat het de aanleiding tot het elkaar persoonlijk ontmoeten wegnam. Tot de komst van de telefoon kleedde men zich netjes, om zich daarna met het rijtuig naar de sociëteit te laten vervoeren, waar onder het genot van een cognac en een goede sigaar de laatste ontwikkelingen doorgesproken werden. Maar toen kon je ineens bellen en hoefde je de deur niet meer uit.
Anno 2009: we zappen even langs de (satelliet)kanalen, kijken door de kranten op internet, bezoeken onze hyves pagina of melden ons even op MSN om met vrienden te praten. Roken is al helemaal uit den boze, tenzij je op straat gaat staan. De drang om je aan te sluiten bij een vereniging is er niet meer. Behalve voetbalverenigingen hebben vrijwel alle verenigingen moeite met het verkrijgen van (nieuwe) leden. En ook bij de voetbalverenigingen zijn er problemen: die hebben onvoldoende vrijwilligers om kinderen naar uitwedstrijden te rijden of de bar te bemannen. Niet in de laatste plaats door de culturele verschuivingen die daar plaats vinden.
Vrijwilligers, daar draait het om. Mensen die zich belangeloos inzetten voor hun club. In deze jachtige tijden hebben we het alleen nog maar "druk". In de 24-uurs-economie doen leidinggevenden ook in de avonduren en weekends een beroep op hun werknemers. En dan blijft er weinig tijd over om ook nog tijd in een vereniging te steken. Maar de verenigingen zelf lopen eveneens tegen steeds meer problemen aan.
En dat brengt mij op de commercialisering. In November 2007 schreef ik al een artikel over het in hoog tempo verdwijnen van repeaters in Duitsland doordat steeds meer antenne opstelplaatsen voor amateurs onbetaalbare huurprijzen gingen vragen. Ook in Engeland beginnen repeaters om te vallen: vorige maand nog moest GB3MD ermee stoppen omdat hun antenne-opstelplaats verdween. En de Wessex Repeater Group ziet zich genoodzaakt repeaters uit de lucht te halen bij gebrek aan funding en, erger nog, vrijwilligers die tijd willen steken in het onderhouden van een fatsoenlijke repeater.
Maar ook een ruimte om bij elkaar te komen als vereniging wordt steeds moeilijker (lees: betaalbaar) te vinden. Terwijl de bijdrage vanuit de vereniging afneemt, worden voor kleine zaaltjes prijzen gevraagd die voor een afdeling van luttele amateurs niet meer op te brengen zijn. Want voor de vereniging tien anderen die wél commerciële prijzen voor zaalhuur willen betalen. En dan hebben we het nog niet eens over het plaatsen van antennes, wat in toenemende mate met argwaan bekeken wordt, of zelfs helemaal verboden.
Het laatste slachtoffer van de vercommercialisering is onze zustervereniging PI4NOV , de afdeling Noord Oost Veluwe. Deze vereniging was lid van de Vereniging Gemeenschapscentra 't Harde (VGH), en gebruikte als lid een zaaltje in 't Posthuis. Toen daarvoor nieuwbouw in de plaats kwam, werd de vereniging toegezegd dat zij gebruik zouden kunnen maken van de nieuwe accomodatie en ook hun radiomarkt daar zouden kunnen houden. Maar ja, die (arm)lastige verenigingen zijn ze liever kwijt dan rijk. En dus werd PI4NOV in het nieuwe verhuurrooster vakkundig buiten spel gezet, met als gevolg dat ze nu zeker tot mei zonder verenigingsruimte zitten. Het heeft de voorzitter doen besluiten hun lidmaatschap van de VGH op te zeggen . Maar daar hebben ze natuurlijk hun zaal niet mee terug. Ik ben overigens benieuwd of de VGH bij een calamiteit de radio amateurs ineens wél weet te vinden en op waarde weet te schatten. Maar dat terzijde.
Wij mogen ons gelukkig prijzen dat we een betaalbaar onderdak hebben. Die overigens mede gefinancierd wordt uit de inkomsten uit de bar, dus direct uit jullie bezoek aan de vereniging. Waarvan we gisteren een van de slechts bezochte avonden van zo ongeveer de afgelopen twee jaar mochten noteren (nog geen 10 bezoekers). Willen we een plek behouden om samen te komen, te knutselen/bouwen en het verenigingsleven in stand te houden, dan zullen we daar met zijn allen aan bij moeten dragen. Hou dus de verenigingsavond in ere.
Wij wensen de afdeling Noord Oost Veluwe veel sterkte bij het zoeken naar een nieuwe ruimte.