Gezin gered door walkietalkie
Waar het scannen van allerlei frequenties al niet goed voor kan zijn. Uit de pers: Een moeder en haar vijf kinderen uit Oekraïne zijn gisteren gered in de besneeuwde Zwitserse Alpen. Ze waren verdwaald tijdens een poging illegaal de grens over te steken tussen Italië en Zwitserland. Een radio-amateur wist noodsignalen op te vangen van de vrouw, die daarvoor een walkietalkie van een van haar kinderen gebruikte.
Wat voor walkietalkie het was vermeldt het verhaal niet, maar ik kan me zo voorstellen dat het hier om PMR-achtige apparaten ging. Of de – illegaal geïmporteerde? – Amerikaanse versie, de FRS (Family Radio Service, die met een 250kHz raster 14 kanalen heeft van 462.5625 t/m 467.7125MHz). Het bereik van die dingen is onder normale omstandigheden 3-5km, maar bij direct zicht verbindingen (door mij persoonlijk getest in de Noorse bergen) kan dat oplopen tot een tiental kilometers. Maar: Stuk berg ertussen, verbinding weg. Het moet dus wel een zichtverbinding geweest zijn.
De familie, met kinderen in de leeftijd van 9 tot 21 jaar, werd volgens de Britse omroep BBC uiteindelijk gevonden in het kanton Ticino, nabij Monte Lema. Enkele kinderen bleken alleen sokken te dragen in de sneeuw. Een aantal kinderen is naar een ziekenuis vervoerd met bevriezingsverschijnselen.
Een fraaie opsteker voor de radioamateurwereld. Nou zullen we hier in Zoetermeer niet zogauw noodsignalen van verdwaalde toeristen opvangen, maar dat het nuttig is om als amateur eens wat (nood)frequenties te scannen, blijkt toch maar weer. Voor de komende vakantie staan bij mij in elk geval de bitx20, de elecraft K1 en een handvol PMR porto's op de inventarislijst. Je weet maar nooit…