Opnieuw melden onderzoekers een doorbraak in de zoektocht naar de in 2014 verdwenen vlucht MH370. Een team heeft vier jaar lang radiogolven nageplozen en op grond daarvan de plek bepaald waar het toestel op de zeebodem moet liggen.
De onderzoekers hebben een relatief klein gebied van 130 bij 90 kilometer aangewezen waar het wrak van het vliegtuig zich moet bevinden. Dat gebied ligt in de Indische oceaan op 1560 kilometer ten westen van de Australische stad Perth, niet ver van het gebied waar de zeebodem eerder vergeefs is uitgekamd.
Vlucht MH370 is een van de grootste raadselen uit de geschiedenis van de luchtvaart. Het toestel van Malaysia Airlines ging op 8 maart 2014 kort na middernacht met 229 passagiers en 12 bemanningsleden aan boord van Kuala Lumpur op weg naar Beijing. Het zou daar nooit aankomen.
Het laatste contact met het toestel vond plaats toen het na 38 minuten het Maleisische luchtruim verliet en de gezagvoerder de luchtverkeersleiding een goede nacht wenste. Kort daarna maakte MH370 rechtsomkeert, vloog Maleisië voorbij en draaide naar het zuiden, waar het boven de Indische Oceaan vloog tot uren later de brandstof opraakte.
Reconstructies van Boeing, wrakstukken die na zestien maanden begonnen aan te spoelen op de kust van Réunion, Madagascar en Afrika, en pings die werden opgevangen door satellieten hebben tot die conclusie geleid. De rest is een raadsel gebleven. Waarom keerde het vliegtuig om? Waarom hield het radioverkeer op? Speculaties gingen van een zelfmoordactie van de piloot tot een plotselinge brand in de cockpit. Maar er was niets wat nog uitsluitsel kon geven.
Het vliegtuig was weg en bleef weg omdat niemand precies wist waar het gezocht moest worden. Zelfs geavanceerde en dure zoektochten, waarbij schepen en vliegtuigen en onderwaterrobots met sonar en radar werden ingezet, leverden niets op. Het zoekgebied was te groot en te diep, hier en daar zelfs 4 kilometer.
Radiogolven
Het onderzoeksteam, met onder anderen professor Simon Maskell van de University of Liverpool, ontwikkelde een nieuwe techniek. Die maakt gebruik van radiogolven van amateurzenders. Die golven gaan de hele wereld rond, en als een vliegtuig ze kruist, ontstaat er een verstoring. Die verstoringen worden sinds 2009 allemaal vastgelegd in een database.
De onderzoekers slaagden erin de golven van de tijd en het traject van MH370 te isoleren, en daaruit 125 punten aan te wijzen waar het vliegtuig heeft gevlogen. De vliegroute kwam grotendeels overeen met wat eerdere onderzoeken al hadden aangegeven. Alleen het einde was preciezer. Het vliegtuig stortte iets ten noordoosten van het eerdere zoekgebied in het water, op een plek waar nog niet is gezocht.
Het onderzoek, dat is vastgelegd in een rapport van 230 pagina’s, wordt ‘baanbrekend’ genoemd en ‘een doorbraak’. Nabestaanden bieden het aan de Maleisische regering aan, in de hoop dat die zal besluiten tot een laatste, definitieve zoektocht.
Het bedrijf Ocean Infinity, dat in 2018 al naar het wrak heeft gezocht, heeft aangekondigd dat het nog dit jaar of in 2024 opnieuw gaat zoeken, ditmaal met het nieuwe rapport als uitgangspunt. Ocean Infinity zocht in 2018 voor eigen rekening, met de afspraak dat het betaald zou worden als de zoektocht succesvol zou zijn.
Redacteur Geoffrey Thomas, redacteur van het in luchtvaartveiligheid gespecialiseerde Airline Rating, heeft goede hoop dat een komende zoektocht wel succes zal hebben. Hij verwacht niet dat het wrak – dat vermoedelijk op enkele kilometers diepte ligt – geborgen zal kunnen worden. De kans dat vluchtrecorders worden gevonden is ook te verwaarlozen. De belangrijkste vragen zullen blijven bestaan. Maar de nabestaanden zullen eindelijk weten waar het toestel met de 239 inzittenden is gebleven, ‘en mogelijk zal dat een troost voor hen zijn’, aldus Thomas.