De Federal Aviation Administration (Luchtvaart administratie) zegt dat ze op maandag 27 augustus begonnen zijn met het bestuderen van het gebruik van breedband apparaten aan boord van vliegtuigen. Dat onderzoek gaat tenminste tot maart 2013 duren en voordat er dan een aanbeveling komt zal er nog wel wat tijd overheen gaan.
Je ziet steeds meer smartphones, laptops en tablet computers tijdens pasagiersvluchten en sommige piloten gebruiken deze dingen zelf tijdens de vlucht. Passagiers moeten echter onder de 10.000 voet (ca. 3km) alle elektronische apparaten uitschakelen vanwege de vrees dat ze elektronica in de cockpit zouden kunnen storen. En alles wat een breedband verbinding heeft wat niet uit te schakelen is, moet zelfs de hele vlucht uit blijven.
Maar in een recente verklaring zegt de FAA dat het een committee gaat vormen dat gedurende zes maanden deze problematiek gaat bestuderen en daarna met aanbevelingen zal komen. In de groep zitten vertegenwoordigers van fabrikanten van mobiele apparaten, luchtvaartmaatschappijen, piloten, pursers en zelfs afgevaardigden van passagiersorganisaties. Daarnaast zal men de mening van het publiek vragen. De FAA maakt vaker gebruik van dit soort committees voor het maken van nieuwe regels wanneer aanpassingen overwogen worden, maar de discussies duren vaak maanden en soms zelfs jaren.
Daar moet bij aangetekend worden dat de FAA niet feitelijk de apparaten verbiedt. De regels zeggen dat de luchtvaartmaatschappijen slechts apparaten toe mogen staan die getest zijn en waarbij gebleken is dat ze geen problemen veroorzaken. Een soort typekeuring dus. Maar er zijn duizenden apparaten op de markt en elke dag komen er daar nog wel een paar bij. En dus verbieden ze ze allemaal maar tijdens start en landing. En het ziet er naar uit dat dat nog wel even zo blijft, al wordt daar nu aan gewerkt.
Ik kan trouwens sowieso nog wel een paar redenen bedenken om telefoons uit te laten tijdens een vlucht. Behalve het ergerlijke geouwehoer van mensen die niets te vertellen hebben tegen mensen die daar ook totaal niet in geïnteresseerd zijn maar hee, ik heb nog zoveel minuten in mijn bundel die op moeten (en dat op een vlucht van 30 uur naar Australië of zo als je wil pitten), is een mobiele telefoon bedoeld als short range device. Ofwel: het bereik is niet meer dan een kilometer of twee, en dan is daar de volgende cel alweer waar hij naar kan overschakelen. Maar als je op een kilometer of 10 gaat hangen, zie je honderden steunzenders staan. Het aantal kanalen is maar beperkt. Een paar malloten met een telefoon ingeschakeld op 10km hoogte zouden het telefoonnet in een straal van minimaal 400km plat kunnen leggen. En dát lijkt me nou ook weer niet de bedoeling. De oplossing? Een eigen – low power – GSM zender aan boord. Op (cruise)schepen vind je dat tegenwoordig ook al. Voordelen: Doordat de telefoons de steunzender heel dichtbij zien, zullen ze vermogen terugregelen (dat doen telefoons namelijk) waardoor storing in het aardse net voorkomen wordt. Die signalen relayeer je dan over 1 kanaal naar een grondstation of satelliet. Een hoop makkelijker dan tientallen zenders op vol vermogen, en dat maal het aantal vliegtuigen dat in de lucht zit. Problemen op de grond zijn dan gegarandeerd.
Voor wat betreft wifi verbindingen geldt natuurlijk wat voor elke zender geldt: zolang die zenders produceren waar ze voor gemaakt zijn en niet nog een zwik spurious produceren, lijkt mij er niets mee aan de hand. Alleen zal je op 10km geen accesspoints meer zien, maar ook die zijn aan boord van het vliegtuig wel te maken. Idem voor portofoons: zolang je geen rotzooi veroorzaakt, zal het niet storen op de boord elektronica. Per slot van rekening heeft het vliegtuig zelf ook zenders aan boord: meerdere zelfs. Dus data netwerken in een vliegtuig zijn een stuk beter te realiseren zonder storing. Kan je altijd nog bellen met Skype of Viber, als je na een kwartier al scheidingsangst of heimwee krijgt. Maar of de andere passagiers dat op prijs stellen blijft natuurlijk wel de vraag…