Amerikaanse satelliet komt na 46 jaar tot leven

Ouwe vliegende meuk

Ouwe vliegende meukEen Amerikaanse satelliet, in 1967 al afgeschreven als een stuk ruimte-afval, is na 46 jaar weer begonnen met zenden.

 

 

Een Amateur Radio Astronoom in North Cornwall pikte in 2013 toevallig het signaal op en na dubbelchecken tegen diverse lijsten, idendificeerde hij het signaal als afkomstig van LES1, gebouwd door het Massachusetts Institute of Technology en gelanceerd in 1965. De satelliet heeft nooit zijn bedoelde baan bereikt als gevolg van een bedradingsfout en zweeft sindsdien een beetje doelloos door de ruimte.

Phil Williams G3YPQ die in de buurt van Bude woont, merkte het vreemde signaal op, met typische zwevingen die veroorzaakt worden doordat hij elke 4 seconden om zijn as draait en waardoor de zonnepanelen in de schaduw van de motor komen. ‘Dat geeft het signaal een bijzonder spookachtig geluid als de spanning van de zonnepanelen fluctueert’, zegt Phil.

Waarschijnlijk zijn de accu's aan boord zo langzamerhand uit elkaar gevallen en heeft een ander defect component ervoor gezorgd dat de zender op 237MHz weer opstart zodra hij in het zonlicht komt.

LES1 heeft de afmetingen van een kleine auto, en valt voorlopig niet terug in de atmosfeer omdat zijn baan nog steeds relatief hoog ligt. Hij vormt niet meer dreiging dan elk van de duizenden andere stukken schroot in een baan om de aarde. Phil zegt dat het opmerkelijk is om de bedenken dat een stuk elektronica dat bijna 50 jaar geleden gebouwd is, 12 jaar voor de Voyager 1, en lang voordat er microprocessors en geïntegreerde schakelingen bestonden, nog steeds in staat is om te functioneren in de vijandige omgeving van de ruimte.

LES 1 en 2 (Lincoln Experimental Satellite 1 en 2) waren bedoeld als identieke experimentele communicatie satellieten. Beiden hadden een X-band transponder en een 8-hoorn elektronisch geschakelde antenne. Daarnaast werden positiebesturings- en registratie experimenten uitgevoerd.

Het oorspronkelijke doel van het programma was het bouwen, lanceren en testen van een systeem dat het praktisch nut van militaire satelliet communicatie aan kon tonen. De beschikbaarheid van Project West Ford’s geavanceerde superhigh-frequency (SHF) technologie (op zeven tot acht GigaHertz) heeft bijgedragen aan de beslissing om het systeem voor deze band geschikt te maken. Het gelijktijdig beschikbaar stellen van een serie SHF satellieten door het ministerie van defensie, voortgezet in het Initial Defense Communications Satellite Program (IDCSP), betekende dat de lessen die geleerd werden uit de experimenten later gebruikt konden worden in praktische militaire toepassingen.

LES-1, gelanceerd vanaf Cape Canaveral op 11 februari 1965, realiseerde maar een paar van deze doelstellingen. Door een kennelijke fout in de bedrading, kwam de satelliet nooit meer uit de cirkelvormige baan en stopte met zenden in 1967. LES-2, de tweeling van LES-1, verging het een stuk beter; die bereikte de geplande baan op 6 mei 1965.

 

Eén gedachte over “Amerikaanse satelliet komt na 46 jaar tot leven”

Reacties zijn gesloten.