Paniek in de amateurwereld. Nadat alle pogingen van de Amerikaanse uitvoering van het AT, de FCC, en de industrie, om ethernet via het lichtnet te promoten (bekend als “Broadband over Powerline”, BPL, maar ook als "Power Line Communication, PLC) mislukt waren, gonst het nu van de geruchten dat het door AT&T’s nog maar net aangekondigde “AirGig” BPL plan om broadband beschikbaar te maken via kennelijk soortgelijke technieken, straks weer voor veel storing zal gaan zorgen.
De vorige poging om BPL geaccepteerd te krijgen, strandde na inspanningen van o.a. de Amerikaanse amateurvereniging ARRL. De Laboratorium Manager van de ARRL, Ed Hare, W1RFI, die de strijd tegen BPL eerder aanvoerde en algemeen erkend wordt als specialist op dit gebied, zegt echter dat deze nieuwste BPL reïncarnatie geen gevaar oplevert voor radio amateurs.
“Deze technologie gebruikt HF signalen in het millimeter golflengte gebied (30 GHz tot 300 GHz) die koppelen met het oppervlak van de stroomdraden waarmee het signaal getransporteerd kan worden met minimale verliezen,” verklaart Hare. “Ik heb deze techniek bestudeerd en het lijkt niet bij benadering op het type HF en VHF BPL dat een paar jaar geleden zoveel problemen veroorzaakte. Dit is niet het eind van de wereld.”
Hare voegde daar aan toe dat het niet waarschijnlijk is dat AT&T deze techniek in de amateurbanden gaat gebruiken, dus er is weinig reden voor zorgen zelfs onder amateurs die spectrum boven 24 GHz gebruiken.
Volgens een aankondiging van AT&T van 20 september, is het bedrijf nog “heel erg in de experimentele fase” van de ontwikkeling van deze techniek, waarvan het zegt dat het “makkelijker uit te rollen is dan glasvezel, gebruik maakt van ongelicenseerd spectrum, en supersnel draadloos internet aan kan bieden aan alle mobiele apparaten.” AT&T zegt dat haar eerste — en nog steeds onderhande zijnde — testen op locaties buiten AT&T “positief zijn verlopen,” en de eerste veldtesten staan gepland voor begin 2017.
Hare zegt dat de techniek van het leiden van HF over het oppervlak van geleiders niet nieuw is. In een artikel door Glenn Elmore, N6GN, en John Watrous, K6PZB, dat in de mei/juni uitgave van QEX verscheen, werd deze techniek beschreven. In januari 1953 publiceerde Proceedings of the IRE een artikel van C. E. Sharp en G. Goubau, “A UHF Surface-Wave Transmission Line,” en het Radio Amateurs VHF Manual 11th edition introduceerde de techniek in de amateurwereld in 1968.
Hare zegt dat de ARRL een oogje houdt op de ontwikkelingen en een oor open voor mogelijke interferentieproblemen, maar hij denkt dat de frequenties waar het om gaat en het feit dat deze signalen buiten de bedrading snel verzwakken, maar weinig risico's inhouden voor de radio amateur wereld.
“Tot nu toe heeft de industrie nog geen betrouwbare manier gevonden om breedband signalen getransporteerd te krijgen over draden die bedoeld zijn voor vermogenstransport", zegt hij. De technische uitdagingen van het gebruik van bedrading voor het transport van HF, waar het niet voor bedoeld is, en die verbonden zijn met allerlei storing-veroorzakende gebruikers, belastingen en aftakkingen, zorgt voor grote verstoring in het transport van deze HF signalen en dat zal nog een groot probleem gaan worden. De ARRL is geïnteresseerd in het slagen van deze nieuwe technologie, maar haar grootste zorg is dat dat gebeurt zonder storing voor de radio amateurs. In dit geval is storing gelukkig erg onwaarschijnlijk.”